Een leven met een hond stond lange tijd niet op mijn verlanglijstje. Als kind een paar keer een nare ervaring opgedaan… dan weet je het wel en blijf je liever uit de buurt.
Maar met vier kinderen in huis en een man die daar anders over dachten, ben ik langzaamaan gaan nadenken over de mogelijkheden hiertoe. Stiekem vond ik sommige honden ook wel heel leuk, en het hebben van een wandelmaatje leek me ook wel erg prettig.
In m’n eentje ben ik af en toe gaan struinen op internet. Naar de mogelijkheden om een plek te zijn voor een hulphond; gastgezin te zijn voor een fokker. Maar dit was het allemaal net niet. Gekeken bij Nederlandse dierenasiels… maar een pup is daar niet zo makkelijk te vinden en die wilden we toch wel. En zomaar een hond bij een fokker in Nederland halen; dat stond me ook tegen. Er zijn zoveel dieren die een plekje verdienen.
En zo kwam ik bij Filos Dog Rescue uit, na veel kijken op internet naar de werkwijze van verschillende reddingsorganisaties m.b.t. adoptie, de begeleiding etc. Het idee dat je kon beginnen als gastgezin bij Filos sprak me erg aan, dat als er echt geen klik zou zijn met ons gezin, er een mogelijkheid was tot adoptie door een ander.
En toen zag ik George. Of eigenlijk… Muis. Met z’n lieve oogjes en mooie koppie werd ik meteen verliefd op hem.
Na het eerste superpositieve contact met Pauline, werd ik alleen maar enthousiaster en hebben we het voorgelegd aan de kinderen. Ook zij waren helemaal weg van George en door het dolle heen dat we een hond zouden krijgen.
Toen begon aan de ene kant het lange wachten, maar aan de andere kant het app-feest. Want wat kregen we leuke updates, foto’s en filmpjes. Bijna live verslagen… bijvoorbeeld toen George in een diepe droge greppel kwam en Selly er met de hele hondenbende achteraan moest :-)
Hilarisch af en toe, en dat maakte het wachten echt te doen.
Half december hebben we George opgehaald van Schiphol. Samen met m’n dochter en de andere adoptanten stonden we te wachten tot de deuren open gingen.
Spannend! Hoe groot zou George nu echt zijn, vinden we hem echt zo leuk als we denken?
Nou, onze twijfels waren als sneeuw voor de zon verdwenen toen we hem zagen. Echt de lieverd van de foto’s en de filmpjes, en echt nog een pup.
En toen begon het echte feest.
Kerstvakantie voor de deur, alle tijd om heerlijk te wennen aan een leven met een hond; de kinderen mee te nemen in alle ins en outs.
En wat een heerlijkheid dat George al zo gewend was om buiten z’n behoefte te doen. Afgezien van een paar ongelukjes als er opeens wat opwinding in huis was, ging het meteen zo goed!
George is een heerlijke hond. Dol op knuffelen, beetje ondeugend, enthousiast naar iedereen.
Geen problemen met slapen in de bench. We zijn er de eerste nachten beneden bij gebleven, steeds een beetje verder weg, en toen was het oké. Een uurtje weg van huis was ook al snel geen probleem.
Ook het aanleren van commando’s ging supervlot. Je kan echt goed zien dat George bij Selly al zoveel heeft geleerd. Een heerlijke hond is het; vriend van iedereen in huis, een gezellige wandelmaat voor mij.
We kunnen ons geen leven zonder onze lieve Muis, nu George, voorstellen.
Een warme aanbeveling voor iedereen die nadenkt over een hond. Geef een hond van Filos Dog Rescue een kans. Daarmee maak je een hond superblij, maar jezelf het meest!
Reactie plaatsen
Reacties