Wat zijn wij blij met onze lieve Dali. We kunnen ons nu al niet meer voorstellen dat ze niet meer bij ons woont. En dat al na 3 weken. Ze veroverde onze harten eigenlijk al toen we haar foto zagen op verhuisdieren.nl. Wat een lief koppie. Maar helemaal sloeg de vonk over bij de eerste ontmoeting bij het gastgezin. Dali kwam gelijk kwispelstaartend op me af. Ook naar de auto toe liep ze zo met ons me. De eerste dagen in haar nieuwe omgeving bij ons waren best wel spannend voor haar. In huis was ze vrij rustig, maar eenmaal buiten was het toch allemaal wel heel spannend. Zo kon ze bevriezen van angst bij het zien van een prullenbak of een geparkeerde fiets, maar ook mensen die op straat liepen, een vogel die in het gras huppelde. Alles vond ze spannend. We laten haar op haar eigen tempo kennismaken met de omgeving. We trekken haar niet mee als ze zo’n bevriesmomentje heeft. Maar laten haar zelf het moment kiezen waarop zij weer verder loopt. En dat werpt zijn vruchten af. Ze is al een stuk zelfverzekerder op straat. Natuurlijk bevriest ze nog wel eens, maar dat is altijd van korte duur. Honden die ze tegenkomt treedt ze eerst voorzichtig tegemoet, maar eenmaal kennisgemaakt gaat ze helemaal los. Spelen, spelen en nog eens spelen. Wel enigszins beperkt doordat ze nog aan de riemen zit. Want loslaten, dat heeft nog wel wat tijd nodig. Maar we zijn ervan overtuigd dat ook dat op een gegeven moment goed gaat komen. Dali groeit iedere dag wat zelfvertrouwen betreft. Ze is gek op naar buiten gaan, spelen met andere honden, maar ook in huis spelen met haar speeltjes en met ons. Het is een echte lieverd. Ze mag absoluut blijven.
Reactie plaatsen
Reacties