Nouk is happy in Nederland!

Nouk in Nederland!

Op dit moment zit ik achter mijn laptop, Nouk ligt heerlijk languit achter mij op haar kussen, we hebben net een fijne wandeling achter de rug. Ze heeft voor het eerst vrolijk samengespeeld met het hondje van mijn dochter, flink wat koprollen en duikelingen en een tong die zowat de grond raakt, maar de klik is er! En wat is ze gegroeid......zowel fysiek als mentaal. Ik weet nog dat ik met haar het eerste wandelingetje ging maken, twee riemen om voor de veiligheid, en een zak vol lekkere brokjes. Oei, wat was het spannend, we kwamen niet verder dan de eerste drie huizen, want ojee, er kwam een mens uit een deur....en kinderen die verstoppertje speelden....en zoveel gekke geluiden, en rare onbekende luchtjes, gauw weer terug naar bekend terrein, de achtertuin! Zo hebben we dag in dag uit ons traject uitgebreid, met behulp van heel veel complimentjes, enthousiasme en lekkere brokjes natuurlijk, lukte het uiteindelijk om een echt rondje te maken! En na twee weken was het bos aan de beurt, ahaaa,dat was bekender terrein, ze ontspande zichtbaar, bomen, struiken, gras, een heuvel, dat leek wel een beetje op de bossen achter het huis van Selly! Ook hier weer rustig opgebouwd, eerst een beetje een brom naar andere honden, maar haar nieuwsgierigheid overwon, ook naar andere mensen, dus na een paar dagen liet ze zich in het bos aaien en maakte ze voorzichtige huppeltjes met andere hondjes. Maar de tuin blijft favoriet, maffe rondjes rennen, of spelen met alles wat ze vindt, plastic bloembakjes, een schelp, de sproeier van de gieter of haar eigen harige vachtje speeltje, dat nouja, best wel heel een viezig uiterlijk heeft gekregen en in tweëen is gescheurd...ahhhargh

Maar wauw wat ben ik trots! Inmiddels kan ik haar in het bos aan de tien meter lijn los laten, ze kuiert heerlijk door de struiken, en tussen de bomen. Ze is niet zo van de gebaande paden, haha, net als het vrouwtje. Ik geniet ontzettend van haar, stukje bij beetje voel ik de bonding ontstaan en beginnen we een team te worden, zo ontzettend bijzonder. Zeker ook omdat ik drie maanden geleden mijn ouwe trouwe maatje Flynn verloor, hij was dertien en een half geworden. Hij had een heel leven met me meegemaakt, het opgroeien van de kinderen, en heel veel avonturen samen meegemaakt. Na de verschrikkelijk moeilijke beslissing om hem te moeten laten inslapen dacht ik, geen hond meer, nooit, dit verdriet is te groot. Maar een week na zijn overlijden belandden we in de Corona crisis, en wat miste ik mijn hond onvoorstelbaar, de stilte en leegte in huis was ondraaglijk. Mijn steun en toeverlaat was weg. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een zware tijd heb gehad. Mijn dochters zagen het met lede ogen aan, en algauw kreeg ik appjes met foto's van pups of hondjes die om diverse redenen een tehuisje zochten. Ik bekeek de foto's, maar was er nog niet aan toe.

Totdat ik de website van Filos Dogrescue onder ogen kreeg, de toewijding, de transparantie en garantie en communicatie spraken me direct aan, en niet te vergeten, de hondjes die stuk voor stuk om op te vreten waren, ieder met hun eigen omschrijving en karakter. Na nog eens heel goed met mezelf en anderen te hebben overlegd kon ik eigenlijk niet anders dan toch weer een hond in mijn leven en huis te willen toelaten. En als ik daarmee een zwerfhondje een gelukkig en nieuw tehuis mag bieden, dan is dat ook iets heel bijzonders en moois.

Dus.......zo is Nouk in mijn leven gekomen. In overleg met Selly van Filosdogrescue heeft zij Nouk (Noeki) als het best passend bij mij uitgekozen. We hadden een lang en fijn telefoongesprek waarin ik haar helemaal kon volgen in haar keuze. Nouk is een kalme, relaxte en evenwichtige, lieve hond, met een ontzettend grappig, mooi koppie door haar bijzondere tekening en uitstraling. Nadat de adoptie een feit was, tja, toen ging het lange wachten in......geen vliegtuigen.....geen vrachtvervoer......en telkens maar weer hopen dat er wel weer gevlogen kon gaan worden. Helaas zou dat natuurlijk voorlopig niet gaan lukken.

Selly had inmiddels een whatsappgroep aangemaakt voor de adoptanten van alle 23 hondjes die naar Nederland zouden komen. Elke dag kregen we foto's en berichtjes over het wel en wee van de pups. Ik keek er naar uit en het maakte mijn dag weer goed als ik een foto of filmpje van Nouk zag.

De filmpjes die Selly maakte waren onovertroffen, om die hele roedel van 23 pups zo door het bos te zien struinen, en het commentaar van Selly erbij, dat was echt genieten! Ook liet ze ons foto's zien van het bezoek van de dierenarts waarop ze allemaal gevaccineerd werden en gechipped.

Maar de tijd verstreek en de pups groeiden keihard en de brokken raakten op.....Selly radeloos en moedeloos.....ik heb diep respect voor het doorzettingsvermogen, de energie, de passie en de daadkracht van Selly, ze heeft deze ontzettend moeilijke periode haar schouders er vierkant onder gezet. Via een noodkreet kwamen de giften algauw binnen. En daarna kwam eindelijk het goede nieuws dat de Stichting in onderhandeling was met een transportbedrijf. Er werd een datum geprikt en iedereen ging in de startblokken, maten werden gemeten, tuigjes gekocht, mandjes klaargezet, fleecedekentjes, speeltjes, brokken en lekkere hapjes, feest!! Helaas gooide een onverwachte reparatie van het bestelbusje van het Pettransport roet in het eten. Ons geduld werd wel echt op de proef gesteld, en er werd door het team van Filos naarstig naar alternatieven gezocht. Gelukkig bleek dit niet nodig en kon het transport, ongeveer twee weken later toch plaatsvinden! Ik weet nog goed dat ik het filmpje zag van het busje dat het terrein van Selly op kwam aanrijden, de tranen sprongen in mijn ogen, ze zou nu echt gaan komen.....Het vertrek uit Dame had nog wel enige voeten in de aarde, maar dankzij de volharding van Selly vertrok de bus met 23, nietsvermoedende of toch ook wel een beetje natuurlijk, pups, om half één 's nachts richting Nederland. Dat is wat je noemt een emotionele rollercoaster geweest voor alle partijen!

Maandag 18 mei, de dag waar alle adoptanten reikhalzend naar hebben uitgekeken, de dag van aankomst van onze pups en mijn Nouk. De organisatie was uitstekend geregeld, alles was vooraf duidelijk verteld en op papier gezet. Half negen in de avond was het eindelijk zover, terwijl ik met mijn dochter en haar vriend in de auto aan het wachten was, netjes in de rij, vanwege de Corona maatregelen, zagen we voor ons steeds een pup uit de bestelbus getild worden om vervolgens in de armen terecht te komen van de adoptant. Ik was helemaal nerveus, autorijden was me ook niet meer gelukt hoor, want daar was ze dan! Met haar lieve koppie zomaar in mijn armen, haar geur, haar warmte, haar open blik, zo van, en wie ben jij, tja dan ben je gewoon verliefd of je wil of niet!

Een groot compliment voor de organisatie van die avond, alles verliep rustig, liefdevol en duidelijk. Ik kreeg een envelop mee met de documenten en het paspoort van Nouk en nog een persoonlijke beschrijving van Selly over Nouk, met daarnaast nog tips en adviezen voor de eerste weken, dat voelt ontzettend fijn, zorgvuldig en toegeweid.

De rit terug naar huis was een wederzijds aftasten en observeren, voelen en snuffelen en uit het raam kijken....Eenmaal thuis heb ik haar lekkere brokjes gegeven en was ze al in voor een knuffel op schoot, en ik was opgelucht en dolgelukkig!

Natuurlijk, laten we het niet al te hemels maken, een pup is een pup, dus het is niet voor niks dat ik nu pas toe kom aan het schrijven van dit verhaal, want eerlijk is eerlijk, de eerste weken is 99% van je tijd voor de hond, en die ene procent, achja, dan ben je eigenlijk in je hoofd nog met haar bezig...De eerste nachten heb ik beneden op de bank geslapen, en de eerste nacht heeft ze bibberend in mijn nek gelegen met haar pootje over mijn schouder, het leek wel een film, compleet met de tranen en ontroering van mij, zucht....De weken die volgden waren super intensief, compleet met twee dierenarts bezoekjes vanwege diarree en een ontstoken oogje, maar met de juiste medicatie was dit binnen een week verholpen, en het dierenartsbezoek verliep boven verwachting, ze deed het super dapper en zelfs met kwispeltjes...

Nouk is nu ruim vier weken hier, en ik geniet volop van haar rustige karakter met gekke puppiestreken, haar nieuwsgierigheid en haar liefde voor mensen. Ik sta versteld van haar snelle ontwikkelig en aanpassingsvermogen. En Selly......, je mag ook supertrots zijn op deze kleine dappere Griekse vondeling, ze is door jou liefdevol gesocialiseerd, en daar ben ik je erg dankbaar voor.

Een lik en een lieve grooooote poot van Nouk,

En natuurlijk lieve groetjes van een dankbare en blije adoptant,

Irma